بسم الله الرحمن الرحیم

تقدیم به حماسه سازان 9دی سال هزار و سیصد و هشتاد و بصیرت

از 9 ذی الحجه 60 تا 9 دی 88 

نهم ذی الحجه سال شصتم هجری صحرای عرفات!

هرم خورشید نفاق جان ها را تفت می دهد.زاده ی زهرا بر فراز عرفات عرفه می خواند.اعلام قیام ...

همان اعلامیه ای که هزارواندی سال است که در گوش بشر خوانده می شود.

حسین علم را به دست عباس می دهد و کاروان در مسیر شهادت حرکت آغاز می کند.

مقصد خداست و فرازگاه پرواز کربلا.

کاروان می رود و ریزشی ها در مکه می مانند.مسیر. جاده امتحان است و بلا.ریزش و رویش افراد در فراز و فرود هر منزلگاه تکرار می شود.

عبیدالله در پوشش سبز. کوفه را فریفته است.

حر راه را بر قافله بسته است و دوم محرم بارها در نینوا بر زمین نهاده می شود.تا صبح عاشورا جبهه ی یزیدیان از جبهه حسین جدا گردد.صبح عاشورا می رود تا پایان ناپذیرترین ظفر دنیا را بر زمین کربلا ثبت کند.

پیکرها پاره پاره می شود.اجساد زیر سم اسبان لگد کوب می شوند و سرها بر بالای نیزه ها فراز می شود.خون هایی که در تفتناک ترین روز دنیا بر زمین می ریزند به خنکای زمستانی می رسد که در آن حرمت حسین شکسته می شود.شاید عبیدالله ها هنوز باورشان نشده که قطره ای از خون حسین نحسی پایشان  را لنگ می کند.

گرمای ظهر عاشورا بر صفحه ی تاریخ جاودان می شود تا زمستانی ترین روزهای دنیا را حرارت بخشد.

و باز تکرار تاریخ....تهران کوفه می شود.عبیدالله ها سبز می پوشند.وعمروعاص ها قرآن بر نیزه می کنند تا علی تنها بماند.اما...اما ملت ایران به تاریخ فهمانده است که هر گاه به ایران رسد باید جوری دیگر رقم خورد. ایران امروز نسل همانانی است که در فشار بلا تا آخر کربلا ماندند.بصیرت عاشورای 61 در 9 دی 88 دمیده می شود و ملت! به پا می خیزد تا در تاسوعای دی عاشورایی دیگر به پا کند .

ایران برمی خیزد تا علم سبز اموی را به زیر پا گیرد.این خروش ایران است که ریشه فتنه را در هم میشکند .

ملت ایران بیدارتر از همیشه ورق را برمی گرداند تا دنیا حیرت زده بنگرد که دیگر علی تنها نمی ماند.

اینک دنیا دانسته است و باز هم بداند که  ما عاشورایی تر ازهمیشه به پا خواسته ایم و تا پای جان ایستاده ایم.

دنیا!صدای ما را بشنو: لبیک یا حسین