1. نشاط جسمى

1.
نشاط جسمى

پزشکان معتقدند، اگر آدمى غذا را با شادى میل کند، زودتر و
بهتر جذب بدن مى شود. طب روحانى نیز خبر مى دهد که اگر انسان غذاهاى روحانى را از
روى اشتیاق صرف کند و از خمودگى دور با شد، آثار پاکى و زدایندگى آن زودتر در قلب
پدیدار مى شود. نشاط جسمى، از عوامل ایجاد شور و شوق به نماز و در نتیجه، یکى از
زمینه هاى حضور قلب در نماز است. بى گمان، نماز کسى که در سلامت جسمى کامل به سر
مى برد، با نماز کسى که از بدنى بیمار رنج مى برد، در میزان بهره مندى از اشتیاق و
حضور قلب در نماز، از برخى جنبه ها با هم متفاوت است. پس سزاوار است، کسانى که
دغدغه حضور قلب در نماز را دارند، تندرستى خویش را قدر بدانند و جسم خود را در حال
نشاط و آمادگى همیشگى براى بندگى شایسته پروردگار نگه دارند.پیام متن:شرایط بدنى
انسان، از لحاظ سلامتى، تأثیر مستقیم بر روح او و چگونگى نماز او دارد.

2. پرهیز از دنیادوستى

از جمله مواردى که رسیدن به مقام قرب الهى را مانع مى شود
و انسان را از لذت مناجات با خداوند باز مى دارد و نیز قلب را به تاریکى مى کشاند،
دوستى با دنیاست که در سخنان گهربار ائمه معصومین علیهم السلام بسیار نکوهش شده
است.

امام صادق علیه السلام مى فرماید: «رَأسُ کُلِّ خَطیئةٍ
حبُّ الدّنیا؛ منشأ هر خطایى، دوستى دنیاست».

قلب آدمى، چون پرنده اى است که پیوسته از شاخه اى به شاخه
دیگر مى پرد و تا هنگامى که درخت حبّ دنیا در وجود انسان پا برجاست، پرنده قلب نیز
بر شاخه هاى آن آویزان است. اگر انسان با اندیشیدن در پى آمدهاى دوستى دنیا از
خلال آیات و روایات و حالت هاى اولیاى خدا بتواند این درخت را از وجود خویش ریشه
کن سازد، آن زمان است که قلب او آرامش و به حضور قلب در نماز توفیق مى یابد. ولى
تا زمانى کهقلب انسان در نماز به جاذبه هاى دنیایى توجه دارد، از یاد خدا و حضور
قلب در نماز باز خواهد ماند و از درک فیض نزدیک شدن به خداوند محروم خواهد بود.پیام
متن:هرگز خدادوستى با دنیادوستى جمع نمى شود. بنابراین، با دوستى دنیا نمى توان به
مرتبه حضور قلب در نماز رسید.

3. پرهیز از وسواس

وسواس، قلب را در نماز به سوى امورى جز خدا مى کشاند. بدون
شک، وسواس از القائات شیطان است تا حضور قلب را از انسان بگیرد و او را از حال
توجه به خداوند یگانه و رحمان باز دارد. شخصى که در نماز، پیاپى در رکعت ها و رکن
هاى نماز شک مى کند و همه توجهش را دردرست به کار بردن واژه ها صرف مى کند، خود را
از فیض درک محضر پروردگار محروم مى سازد و از برکت و روشنى نماز نصیبى نمى گیرد.پیام
متن:وسواس عملى شیطانى است و دل نمازگزار را از یاد خدا در نماز باز مى دارد.